Ankara’daydım… Bir atama beklediğimi düşünmeyin, aday olmadığımdan benim için böyle bir ihtimal sıfır olsa da gerçekleşme olasılığı üzerine; adı adaylar arasında olmayanların listenin tepesine kaynak olma faziletlerine inanamazsınız.

Aday mı, değil… Fakat sırf adları dillerde dolansın tatmini üzerine algı simsarlığında kıdem almışların zavallı tatminsizliklerine kentleri heba etmemeli karar vericiler.

Yabancı değil bu tatminsizlik

Geçmişte yoldaşlık ettiğimiz, baş tacı ettiğimiz insanlar da var aralarında.

Mesela bunlardan birisi, hep daha fazlasını isteyen, yüklendiği umudu taşıyamayıp çocukça şımarıklığına yenik düşünce aday gösterilmemiş ve sırf kaybettirmek için kendini pehlivan misali seçim meydanlarına atıp CHP’ye demediğini bırakmamıştı.

Allah için geçen beş sene içinde; memleket meselelerini üstüne almamış, sorun görmemiş, bir tek laf etmemişken, şimdilerde ülke burjuvazisini kullanarak paraşütle ihtişamlı günlerine CHP’nin ceketi olarak dönme girişimlerine gülüp geçemiyor da insan.

CHP’de aday çokluğu baş döndürücü, tamam da ya parti aidiyeti olan adaylar ne kadar?

* * *

Artık zar atıyor işin meraklıları, her zar başka bir adayı işaret ediyor ve zar da yetmiyor, bir rulet masasının bile kaldıramayacağı kadar çok aday için zar ne yapsın.

Yanıtını bildiğim sorular sormak bana özelmiş gibi davranmayacağım, bir kanıya sahip olsam da yine de sormak istiyorum:

“CHP üyelerine güvenmiyor mu?”

İlçe başkanını, il başkanını ve hatta genel başkanını üyeleriyle belirleyen Cumhuriyetin yüzyıllık çınarında konu, aday belirlemede ön seçime gelince aynı üyelerin niteliği tartışmaya nasıl açılabiliyor?

Sorumun yanıtını almaktan ziyade konunun bu çizgi üzerinde tartışılabilme umudunu, CHP şahsında bu ülke için bir fırsat olarak görüyorum.

CHP’de değişim süreci, yerel seçimler öncesinde özellikle aday belirlemede izlenen yol özelinde büyük bir sınav veriyor ve dolayısıyla beklenti, geçmişin hataları üzerinden ezber bozarak genel iktidarı getirecek, rejimi kuruluş ayarlarına döndürebilecek bir heyecan dalgasının tetikleyicisi olabilmekti.

Oldu mu? Umutlar kırılıyor gibi yine de beklenti büyük elbette.

Parti içinden gelen, emek ve liyakat temelinde Cumhuriyet Halk Partisi’nin potansiyelini kullanabilme kapasitesine sahip adaylar üzerinden arzu edilen; o büyük geri dönüş gerçekleşebilir.

* * *

Şimdi yazacaklarım için lafı döndürüp dolaştırıp Bodrum’a getiriyor diyeceksiniz ama ne yapayım, şu anda ülke genelinin bir fotoğrafını çekip yan yana koysak, inanın ayırmak hiç kolay olmayacaktır.

Bodrum’da bir aday, beş yıl önce neredeyse CHP adayı oluyordu, İyi Parti adayı oldu, şimdi AK Parti adayıymış iyi mi?

Diğeri desen hepsini dolaştı, kabul etti, edilmedi ya da tersi, MHP olmadı, şimdi CHP, olmazsa İyi Parti, hiç olmazsa DP, e bağımsız da fena olmaz!

Başınız döndü değil mi? Bence böyle adaylar bir aidiyet hissinde olmadıkları ve kendilerini daha çok sevdikleri için kendi partilerini kurmalılar.

* * *

Bu son sözlerim de aramızda dostça bir paylaşım olsun.

Her yazarın yazdıkları kendini anlatır, o anlatım, umutsuzca bir çırpınmaya vardığında üzülür yazar, kırılır…

Ve kaçıp gitmek ister olduğu yerden, yeni ve temiz, beyaz sayfaların arasında bir yol, bir yeni hikâye arar. O hikâyede mutlu insanlar, mutlu sofralar düşler, yaslanır o düşlere, saklanır orada. Ta ki o gün gelene kadar…

Umuda pusuya yatmak gibidir yazarın bu kaçışı, benim kaçışım…

Bodrum yeni ve umutlu bir hikâye yazmalı, kaçışı olmayan. Çünkü her şey Bodrum’la o kadar güzel ki, kıyamaz insan.

Eyvallah.